DinaUkrayna'nın Bolgrad köyünde bir apartman...
Apartman, Sovyetler BirliÄŸi döneminde ailesi olmayan çocuklar için bir merkez haline getirilmiÅŸti, ancak yıllar içinde bina boÅŸaldı ve atıl hale geldi. Bu yıl Ukrayna'nın iÅŸgali ile birlikte Donetsk'ten kaçarak Odessa'ya sığınan iç göçmenlerin bir kısmı bu binaya yerleÅŸti.
Åžu an binanın zemin katında bir odada savaÅŸtan kaçan üç kadın akademisyen yaşıyor.
Profesör Dina Yelitsarova:
“Ben, annem ve kayınvalidem buraya gelebildik. EÅŸim, babam ve kardeÅŸim ise Donetsk'te kaldı. Neyse ki internetimiz var ve ara sıra onlarla telefon görüÅŸmesi yapabiliyoruz.
Buraya gelmek için 8 saat yol yaptık. Evimden çıkarken korkudan neredeyse çantamı bile alamıyordum. GeldiÄŸimizde kimseyi tanımıyorduk. Odessa halkı bizi karşıladı. Bize sıcak çay ve yemek verdiler. Kaldığımız binada ihtiyacımız olan her ÅŸey var. Burada faaliyet gösteren IBC – Uluslararası Mavi Hilal Vakfı bize yiyecek, yatak, yastık, buzdolabı, çamaşır makinesi getirdi. Tüm yardımlar için teÅŸekkür ederiz.
Bu zor zamanda yapılan iyilikleri asla unutmayacağız.”
MariaMaria, savaşın baÅŸlaması ile birlikte iki çocuÄŸuyla birlikte Kharkiv bölgesinden Bolgrad ÅŸehrine geldi. Åžimdilik burada bir ailenin yanında misafir olarak kalıyorlar. Kocası ve oÄŸlu ise çatışmaların hala yoÄŸun olarak devam ettiÄŸi bir bölge olan Harkov'da yaşıyor. Maria'nın oÄŸlu 19 yaşında. O, savaşın bir an önce bitmesini istiyor ve evine dönerek oÄŸlu ve kocası ile tekrar bir araya geleceÄŸi günlerin hayali ile yaşıyor. Bir Åžubat gecesi Rus roketlerinin saldırmasıyla birlikte hayatı aniden deÄŸiÅŸen Maria, hikayesini ÅŸöyle anlatıyor: "Çocukları da yanıma alarak kaçmaya baÅŸladım. EÅŸim evimizi ve devletimizi korumak için bizimle gelemedi. Yanıma sadece bir çanta alabildim. YolculuÄŸumuz oldukça zordu. Ä°nsanlar Moldova sınırına doÄŸru canlarını kurtarmak için koÅŸuyorlardı ve hava gerçekten çok soÄŸuktu... Mültecileri taşıyan araçlar bazen bombaların altında yolculuklarına devam etmek zorunda kaldılar. Sınırdan Bolgrad'a kadar 14 saat yolculuk yaptık. Vardığımızda artık çok yorgunduk ve çok üÅŸümüÅŸtük. Sınıra giriÅŸlerde ise oldukça kalabalık bir sıra vardı. Tüm bu zorluklara raÄŸmen çok sıcak karşılandık. Kurulan çadırlarda bize sıcak çay, kahve ve yemek ikram ettiler. Biraz dinlendikten sonra ise bizi kasabaya götürdüler. Bolgrad'da bir aileye sığındık. En azından sıcak bir odamız ve bir yatağımız vardı. Uluslararası Mavi Hilal Vakfı (IBC) da bize yiyecek ve çok ihtiyacımız olan yatak takımını temin etti. Artık savaşın biteceÄŸi günü sabırsızlıkla bekliyoruz. Yakın zamanda evimizin de çok hasar gördüÄŸü haberini aldık. Ama olsun yeter ki savaÅŸ bitsin, biz evimizi yeniden inÅŸa ederiz.” |
 |
ZinaidaMykolayiv köyünde bir kampta; 3 çocuk, bir anne, bir büyükanne, bir büyükbaba ve akrabalardan oluÅŸan kalabalık bir aile.. Savaşın üçüncü gününde Herson eyaletinden kaçtılar. Yolculukları uzun ve zordu... 45 yaşında, üç çocuk annesi Zinaida; aslında Avrupa'ya gitme fırsatına sahip olduklarını ancak Ukrayna'dan çıkmak istemediklerini, bu yüzden bu zor duruma katlandıklarını belirtiyor. Zinaida; "Üç çocuÄŸum ve aile büyüklerim ile burada yaÅŸamaya çalışıyoruz. Bazen onların yiyecek ve çamaşır ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyoruz. Burada çok sayıda iç göçmen yaşıyor, özellikle yemek piÅŸirmek için ocak, çamaşır makinesi ve buzdolabına ihtiyaç duyuluyor." diyor |
 |
